در محله کهن فهادان و در کنار حسینیه و بقعه دوازده امام، سازه ای از خشت خام با گنبدی مرتفع قد برافراشته است که به مدرسه ضیائیه یا زندان اسکندر معروف است که  توسط "ضیا الدین حسین رضی" در سال 631 ه.ق تاسیس شد. این بنا از یادگارهای دوره مغولان در یزد است و گفته اند که در گذشته الحاقات بسیاری داشته و محل درس و بحث علما بوده است. مدرسه ضیائیه از گونه بناهای چهار ایوانی با گنبدی مرتفع است که روی گنبدخانه ای شش گوشه قرار دارد. داخل بنا با تزیینات گچ بری و رنگ های لاجوردی و طلایی تزیین شده و هنوز بخش هایی از کتیبه های خط کوفی آن برجا مانده است. در صحن غربی شبستان مدرسه، محرابی با گچ بری قرار دارد و در حیاط مدرسه سردابی به عمق 7 متر دیده می شود که به چاهی به قطر 4 متر منتهی می شود. از این سرداب دسترسی مدرسه به آب قنات "الله آباد" فراهم بوده است. وجود سرداب مدرسه موجب به وجود آمدن بسیاری از افسانه ها درباره بنا بوده که آن را به زندان اسکندر معروف کرده است. زندان اسکندر نامی است که دیرینگی دارد اما دلیل مستند و تاریخی برای آن وجود ندارد. عده ای آن را زندانی می دانند که اسکندر بعد از حمله به ایران برای مخالفانش ساخته است و درباره مخوف بودن ان داستان های زیادی نقل شده است.
زندان اسکندر تاریخ 23 اسفند سال 1346 با شماره ی 770 در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت.