مجموعه تاریخی میدان امیرچقماق در مرکز بافت تاریخی شهر یزد واقع شده است.  بنیاد این اثر به دوره ی تیموری و زمان حکومت "جلال الدین امیرچقماق  شامی"  برمی گردد.  "امیرچقماق" با هم فکری همسرش " ستی فاطمه خاتون" مسجدی به نام جامع نو و در جهت شمالی آن میدانی گسترده را احداث کرد که به "میدان  امیرچقماق" مشهور شد. نام کنونی مسجد جامع نو، "مسجد امیرچقماق" است. بناهای میدان امیر چخماق چندین سده قدمت دارند که طی دوره تیموری تا دوره قاجار تأسیس شده اند. این میدان آثار دیگری از جمله دو آب انبار، تکیه امیرچخماق، حسینیه، کاروان سرا، بازار حاجی قنبر و بقعه ستی فاطمه داشته است و نمای زیبای تکیه بیش از هر بنای دیگری در میدان خودنمایی می کند. در دوره شاه عباس صفوی، بخشی از بناها بازسازی شد؛ از جمله چهار سوقی (بازار) که بر روی  کاروان سرا ساخته شد. اوایل قرن سیزده هجری بنای دیگری در جلوی میدان مسجد و سر در بازار احداث شد و تکیه امیرچخماق نام گرفت. این بنای زیبا که از نظر ویژگی های معماری از شاخص های شهر یزد است، غرفه های فراوانی در دو سوی خود دارد و بر اساس کتیبه مرمر موجود در شاه نشین، تاریخ ساخت آن ۱۲۹۶ ه.ق (۱۲۵۸ خورشیدی) است. غرفه ها در سه طبقه و با شیوه پلکانی، از آجر ساخته شده اند. بخش شاه نشین محل استقرار شاه یا حاکم برای تماشای مراسم سوگواری و نخل برداری بوده و بانوان در غرفه هایی دو سمت آن مراسم را تماشا می کردند.

تکیه امیر چخماق در سال ۱۳۳۰ و مسجد امیر چخماق در سال ۱۳۴۱ درفهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدند.